Recensie: The Wailing (Goksung)
Voor mijn allerlaatste Cinevillemogelijkheid had ik de keuze tussen Hollywoodse Florence Foster Jenkins en Zuid-Koreaanse The Wailing. Ik koos voor de laatste en ben daar erg blij mee geweest. Lees verder voor mijn recensie.
Film: The Wailing (Goksung)
Regie en script: Hong-jin Na (Chaser 2008, The Yellow Sea 2010)
Crew: Do Won Kwak, Woo-hee Chun, Jung-min Hwang, Jun Kunimura
Veel Zuid-Koreaanse cinema heb ik nog niet kunnen aanschouwen, maar dit is zeker eentje die ik niet had willen missen. De lengte is behoorlijk, 156 minuten, maar in goede omgeving als een bioscoopzaal merk je daar vrijwel niks van. Het begint met een melding van een dood lichaam, politieagent Jong-Gu moet van zijn (schoon?) moeder eerst rustig een ontbijt eten. Er verschijnen meerdere vreemde doden in het kleine dorpje en de agenten proberen te ontdekken hoe dat zou kunnen komen. Zouden mensen gevaarlijke paddenstoelen hebben gegeten? Hoe komen verschillende dorpbewoners aan die aparte rode vlekken en bultjes? En wat is nou met die ene Japanner in het dorp aan de hand?
Er zit veel humor in de film, ik moest vaak grinniken. Dit houdt de film erg luchtig tot op een gegeven moment all hell losbarst. Het maakt niet veel gebruik van jump scares en dat is maar goed ook, dat heeft de film helemaal niet nodig. Dit was de beste horrorfilm die ik in jaren gezien heb.
