Analyse: Videodrome

Sinds het zien van The Fly (1986) en de het bezoeken van de tentoonstelling in Praag over David Cronenberg (zie hier), ben ik langzaamaan wat meer films van Cronenberg aan het bekijken. Ik vind Cronenberg een beetje hetzelfde als de afleveringen van Black Mirror, ik kan er niet teveel van achter elkaar zien. Cronenberg is de koning van de visual effects, misschien nog wel beter John Carpenter. (Whaat?). Daarnaast is ook An American Wherewolf in London (1981) van John Landis een uitstekend voorbeeld van juiste special effects.
Oh..de jaren ’80 waren een mooi tijdperk. Hier is een mooi interview met de drie heren zelf in 1982. Dit was ten tijde van het schieten van The Thing en Videodrome.

Ik heb wat recentere films van Cronenberg gezien, A History of Violence en Eastern Promises, maar nog niks van zijn oudere werk. De props van Videodrome zag ik bij de tentoonstelling, het maakte mij wel erg benieuwd.

Videodrome (1982)
Dir: David Cronenberg
Cast: James Woods, Deborah Harry, Sonja Smits, Leslie Carlson, Peter Dvorsky

Hieronder mijn interpretatie van de film Videodrome. Beware of the spoilers.

Plot

Videodrome begint als een spannende detective novel. We ontmoeten Max Renn (James Woods), hij woont in een karig appartementje en we ontdekken dat hij directeur is van een tv-zender. Deze tv-zender zendt pornografie uit. Max is altijd op zoek naar goed beeldmateriaal en zijn technicus, Harlan, onderschept een soort piratenuitzending van een pornofilm. Max is gelijk geïnteresseerd bij het zien van de beelden en gaat op zoek naar de herkomst. Op de video zijn vrouwen te zien die worden gemarteld en vermoord, Videodrome. Het is allemaal erg realistisch en Max vindt het ideaal voor zijn publiek. Tijdens een ontmoeting met een van zijn concullega’s krijgt hij te horen dat Videodrome een snuff-film is, het is allemaal echt. Max is geschokt maar nog steeds geïnteresseerd om de makers te achterhalen. De eigenaar is Brian O’Blivion. Een rare snuiter die alleen maar via videobanden communiceert. Bij het kantoor van O’Blivion krijgt Max een videoband mee om die later thuis af te spelen. Max krijgt allemaal aparte visioenen en hallucinaties en weet niet wat hij er mee aan moet. Hij hallucineert een enorm gapend gat in zijn buik waar hij met zijn wapen in poerkt. Hij raakt zijn wapen kwijt in zijn wond en de wond groeit weer dicht.

Hij leert dat Videodrome niet alleen een snuff-film is maar dat de film een soort geheime subliminale boodschap meebrengt naar de kijker. Het zorgt voor hallucinaties die worden veroorzaakt door een gezwel in de hersenen. O’Blivion ontdekte de schadelijke invloed die zijn partners wilden brengen en probeerde het tegen te houden. Zijn partners staken hier een stokje voor en zorgde dat eigen uitvinding zijn dood werd. Hij leeft door duizenden videobanden die werden bewaard op zijn kantoor. Max krijgt een paar van deze videobanden mee van zijn dochter, Bianca.

Max is uitgenodigd door Spectacular Optical Corporation, de producer achter Videodrome, om langs te komen. Zij willen dat Max Videodrome uitzendt via zijn tv-zender zodat alle ‘lowlifers’ van de wereld die naar zulke programma’s kijken zullen verdwijnen. Max krijgt een videoband in zijn buik geduwd en wordt zo geprogrammeerd om zijn partners te vermoorden. Hij vindt zijn wapen weer in zijn buik terug en schiet daarmee zijn collega’s mee neer. Ook Bianca O’Blivion moest hij vermoorden, maar daar steekt zij een stokje voor. Ze lokt hem door zijn vriendin/bootycall op tv in Videodrome te laten zien. Zij ging naar Portland om auditie te doen voor Videodrome. Max is geprogrammeerd door Bianca, zij stuurt hem naar een lege haven om in een oude boot te gaan staan. Daar bekijkt hij op tv een videofragment van zichzelf. Op de video zegt hij ‘Long live the new flesh’ en schiet hij zichzelf door zijn hoofd. Daaropvolgend zegt Max ‘Long live the new flesh’ en schiet hij zichzelf door zijn hoofd.

Analyse

De film is een duidelijke snaai naar de massamedia. Wij als kijkers kunnen beïnvloedt worden door grote media zoals televisie, film, radio en tekst. In de film representeert Max de massa. Ook al weet Max dat Videodrome een snuff-film is, hij kan niet weerstaan om niet te kijken. Hij wordt aangetrokken door de grafische beelden. De massamedia zo kan worden bereikt door mensen met sterke politieke en filosofische doelen, zonder het te merken kijken ze propaganda.

Het thema van de presentatie van Spectacular Optical Corporation, de Medici familie, wordt door analysten op internet opgevat als een sneer naar de huidige elite, de Illuminati. De Medici’s waren een belangrijke, zo niet de belangrijkste familie van hun tijd.

In 1983 was de massamedia nog niet eens zo duidelijk als het nu is. Door globalisering is een leuk of grappig filmpje al snel door miljoenen mensen gezien. Hetzelfde gebeurt met video’s die minder leuk zijn. Zoals video’s van onthoofdingen of ander geweld. We worden onbewust aangetrokken door deze, zoals de film het noemt, ‘primal urges that are difficult for humans to ignore.

Helaas is Max niet de held of de redder die Videodrome tegenhoudt. Door zelfmoord te plegen doet hij precies wat Videodrome van hem vraagt. De film is nog steeds relevant vandaag, misschien nog wel meer. We zijn tegenwoordig zo afhankelijk geworden van technologie dat we al snel niet meer voor ons zelf kunnen nadenken.