Mijn liefde voor filmmuziek

Ik wil jullie mijn liefde voor filmmuziek bijbrengen. Waarom vandaag? Het is weekend, ik heb net een boek uit gelezen en ik heb nog geen zin om in een nieuwe te beginnen (22-11-1963 / Stephen King) omdat het dan weer een behoorlijke tijd duurt voordat die uit is. (879 pagina’s)

En dan bedoel ik niet alleen de extreem epische Lord of the Rings stukken, maar ook de bestaande nummers. Cosmic Dancer van T-Rex in de film Billy Elliot is een goed voorbeeld van een mooie scène wat perfect wordt door de gekozen muziek. 2001: A Space Odessey is er ook goed voorbeeld wat natuurlijk iedereen gelijk herkent.

Ik weet niet precies hoeveel film soundtracks ik op mijn iPod heb staan, maar het zijn er in ieder geval veel. Zo had ik eerst elk nummer van alle drie de LOTR films op mijn iPod staan, het waren veel bestanden kan ik je vertellen. Uiteindelijk zijn er, door “natuurlijke” selectie, vijf nummers van overgebleven. Daarbij zit niet dat bekende : “Ta-ta-tatata” riedeltje. Ja, het heeft wel wat, maar blijkbaar heeft het niet genoeg om mijn selectie door te komen.

Mijn favoriete componist is toch wel Thomas Newman. Al weet ik niet dat zijn muziek in een film voorkomt, ik herken zijn bepaalde soort composities altijd. Road to Perdition, Finding Nemo, Meet Joe Black, Cast Away, Revolutionary Road, American Beauty, de series Six Feet Under en The Newsroom. Toevallig allemaal films waar ik van hou. Ik denk wel dat de soundtracks van Thomas Newman daar aan bijdragen.
Garden State heeft een hele goede soundtrack, met een mooie gezamenlijke feeling aan de soundtracklijst.
500 Days of Summer en Layer Cake hebben dat ook.
Brokeback Mountain heeft een hele simpele soundtrack, maar dat past perfect bij de sfeer van de film. Twee cowboys in de bergen hebben geen enorm orkest nodig, een akoestische gitaar voldoet.