Favoriete scènes
Vandaag ook de vorige post geschreven. Ik zit namelijk nog steeds in de trein, heb mijn stoel niet verlaten. Ik geprobeerd om wat Stephen King te lezen maar door de aanwezige luidruchtige duitsers in de trein heb ik mijn toevlucht gezocht in mijn muziek. Ik kwam net Bill Withers – Ain’t No Sunshine tegen in mijn afspeellijst en moest gelijk denken aan Notting Hill.
De scène waar Hugh Grant de afstand loopt van zijn blauwe voordeur naar zijn Travel Bookshop terwijl de seizoenen om hem heen veranderen. Mijn favoriete scène was altijd die uit 2001, Open the pod bay doors, Hal scène. Die scène, met name de dialoog, is al sinds het begin mijn favoriete. Maar nu is ie veranderd. Laatst keek ik weer Notting Hill en toen besefte ik het. Ik kon het niet langer ontkennen. En dat komt voornamelijk door Bill Withers.
Mijn iPod is bijna leeg, ik zal me toch maar moeten vermaken met mijn boek. Ah well, de Duitsers zijn toch weg.